Het vluchtelingverdrag – Genève 1951 – verplicht een land om mensen die op de vlucht zijn voor oorlog, vervolging of andere vormen van geweld, de gelegenheid te geven een asielverzoek in te dienen in dat land. Vluchten is een recht.

Een groep van enkele honderden afgewezen asielzoekers die niet in Nederland mogen blijven maar ook niet terug kunnen, zoekt sinds 2012 in Amsterdam de openbaarheid: Wij Zijn Hier.

­Brandbrief 1 aan de TWEEDE KAMER - Geen papieren, geen asiel!

Het vluchtelingverdrag – Genève 1951 – verplicht een land om mensen die op de vlucht zijn voor oorlog, vervolging of andere vormen van geweld, de gelegenheid te geven een asielverzoek in te dienen in dat land. Vluchten is een recht.

Woensdag 10 december 2014 op het Spui.
GEEN VROUW IN DE KOU!

Dat is het motto van de demonstratie die VTU en de vrouwen van WijZijnHier woensdag 10 december 2014 organiseerden in het kader van de Dag voor de Mensenrechten. Want mensenrechten zijn vrouwenrechten en dag- en nachtopvang is een mensenrecht.

[English below]

We Are Here24/7: betuig je steun voor de basis van mensenrechten!

Ieder mens heeft recht op een toekomst. Uitgeprocedeerde vluchtelingen kunnen echter geen aanspraak maken op dit recht. We Are Here verzet zich hiertegen en strijdt voor een adequate 24-uurs opvang voor afgewezen vluchtelingen. Zodat ook deze mensen de kans krijgen om een toekomst op te bouwen.

PERSBERICHT

Meeste vluchtelingen uit de Vluchtkerk zijn niet uitgeprocedeerd

Uit het tussenverslag dat VluchtelingenWerk Nederland (VWN) recent uitbracht naar de asielkansen van de Vluchtkerkbewoners, blijkt dat 75% van de asielzoekers kans maakt op een verblijfsvergunning, of uit een land komt waarheen niet met goed fatsoen kan worden uitgezet.

Tot in de jaren 90 van de vorige eeuw konden mensen zonder papieren zich inschrijven in het bevolkingsregister en een sofinummer verkrijgen. Zo konden ze legaal werken, een huis huren, deelnemen aan sport- en recreatie-activiteiten, en soms zelfs, als ze premie betaalden, gebruik maken van de sociale zekerheid.
Maar in 1993 kwam de Wet op de Identificatie (Hirsch Ballin), en in 1998 de Koppelingswet (Sorgdrager). Een normaal leven leiden werd onmogelijk. Langzaam maar zeker werden mensen zonder papieren teruggedrongen in de marginaliteit.

Een afgewezen asielzoeker moet terug naar het land van herkomst. De Dienst Terugkeer en Vertrek regelt dit. Maar vaak lukt dit niet. Wat nu? Hier is iets moois op bedacht. Als wíj ze niet kunnen uitzetten, dan moeten ze het zelf maar regelen. Dat moet wel vanaf de straat gebeuren. Ze worden op straat gezet met een buskaartje en de aanzegging het land te verlaten. Maar dat doen ze vaak niet. Waarom gaan ze niet terug? Omdat ze niet terug kùnnen. Waarom kunnen ze niet terug?

The pressure cooker

The current asylum procedure is focused on efficiency.  In a process lasting only 8 days, the Immigration Service IND carries out the interviews with the asylum seeker and makes its ruling.  The content of the hearings determines the IND’s ruling.  It is therefore very important that asylum applicants tell the full and true story about their motives for fleeing their home country, starting in the first interview.  This is often a problem for women who have been subjected to (sexual) violence.  They remain silent in a situation where speaking up is necessary, in their own interest.

Een kwart van onze totale gevangenispopulatie wordt gevormd door migranten zonder papieren. Zij zitten opgesloten in een van de vier detentiecentra in Alphen aan den Rijn, Zeist, Schiphol en Rotterdam. Hun detentie duurt gemiddeld 97 dagen, erg lang in vergelijking met de landen om ons heen: in België duurt het verblijf in vreemdelingendetentie gemiddeld 23 dagen, in Duitsland 42 dagen. Wat hebben al deze migranten in Nederland misdaan, dat ze zo lang achter slot en grendel moeten?