Gedwongen asielaanvragen

In transit op Schiphol of in een Euroliner

Mensen die op doorreis op Schiphol of in een Euroliner ons land aandoen en niet over de juiste papieren beschikken, worden aangehouden en voor de keus gesteld: terug naar het land van herkomst of een asielprocedure starten op Schiphol. Als zij de eerste optie om welke reden dan ook verwerpen, komen zij tot hun verbijstering pardoes in een glazen gevangenis op Schiphol terecht. Zij komen dan in de curieuze situatie dat zij asiel moeten aanvragen terwijl zij dat in veel gevallen absoluut niet willen. Zij willen door naar hun oorspronkelijke bestemming, en beschikken ook over geldige tickets. Maar niets helpt: ze worden gevangen gezet en gedwongen om asiel aan te vragen.

In transit naar Milaan

Zo bijvoorbeeld mevrouw X uit Oekraïne, op weg naar Milaan om daar asiel aan te vragen. Zij heeft al voorbereidingen getroffen voor die aanvraag, en haar familie staat haar daar op te wachten. Maar ze heeft de pech dat ze geen directe vlucht naar Milaan kon boeken, en dus een tussenlanding moest maken op Schiphol, en daar wordt ze aangehouden: zonder geldige identiteitspapieren mag ze niet doorreizen. Maar ze heeft toch een geldig vliegticket naar Milaan, waarom mag ze niet door?? Nee mevrouw, u moet òf terug òf asiel aanvragen in Nederland!  

In de Euroliner op weg naar Oslo

En ook de heer Y was op weg naar een ander land. Hij zat in de Euroliner naar Oslo, met het plan daar een asielverzoek in te dienen. De reispapieren waren in orde, maar het identiteitsbewijs niet. Dus: terug naar het land van herkomst of mee naar Schiphol. Daar zit hij nu, de tegen zijn uitdrukkelijke wens ingediende asielaanvraag af te wachten in een land waar hij helemaal niet wil blijven.

Op straat of op de werkplek

Er lopen naar schatting 200.000 illegalen rond in Nederland. Zij houden zich zo gedeisd mogelijk en proberen elk contact met de politie te vermijden. Maar soms worden ze toch aangehouden, naar aanleiding van een onbenullige verkeersovertreding, als toevallige omstander bij een opstootje, of bij een controle van de arbeidsinspectie op hun werkplek. Ze worden aangehouden en voor de keus gesteld: terug naar het land van herkomst of asiel aanvragen in Nederland. Als het eerste geen optie is, dan wordt het dus: mee naar Schiphol.

In het restaurant van haar oom

Mevrouw Z is al tien jaar werkzaam in het restaurant van haar oom. Ze is afkomstig uit Indonesië, en heeft nooit een asiel aanvraag gedaan omdat ze weet dat die afgewezen zal worden. Bij een routine-controle van de arbeidsinspectie wordt

ze aangehouden en voor de keus gesteld: terug naar Indonesië of asiel aanvragen. Omdat zij tot een gediscrimineerde Chinese minderheid in Indonesië behoort, is terugkeren geen optie. Zij wacht nu het verloop van een asielaanvraag af waarvan zij van tevoren weet dat die kansloos is.

Woedende mannen

Tijdens een bezoek van VTU aan AC-Schiphol zagen wij ze zitten: een stuk of twintig mannen in een speciaal voor hen ingerichte ruimte op AC-Schiphol. Achter grote ramen zitten ze, voor iedereen te kijk, zonder zinvolle dagbesteding, te wachten op het verloop van een asielprocedure die ze niet willen. Ze willen of kunnen niet terug naar hun land van herkomst, en mogen ze nu door naar hun oorspronkelijke reisbestemming of terug naar hun werkplek? Nee, u mag het land niet in, en dus wordt dus vastgezet en gedwongen tot een asielaanvraag.

Ze zijn woedend. Ze schudden gebalde vuisten naar ons nietsvermoedende bezoekers.  Worden er geen vrouwen op deze manier aangeworven voor een asielprocedure? Ja, zeker, maar die worden voor hun eigen veiligheid ergens anders opgesloten. De gemoederen in het mannenverblijf kunnen hoog oplopen.

Deze onvrijwillige asielzoekers kunnen tot 50% van de totale populatie asielzoekers op Schiphol uitmaken. Hun kansen zijn niet bijzonder groot: hun gedwongen asielaanvragen eindigen vaak met een negatieve beschikking. Dan komen ze onder de hoede van de Dienst Terugkeer en Vertrek DT&V.

Draaideurillegalen

In afwachting van hun uitzetting komen deze mensen in de cel terecht, waar met hen overlegd wordt over hun terugkeer. Maar hier ontstaan vaak problemen. Het land van herkomst erkent hen niet als onderdaan, tussenliggende landen weigeren doorreisvisa, of de gedetineerden weigeren mee te werken aan hun terugkeer. De duur van de detentie kan hierdoor flink oplopen: één tot anderhalf jaar is geen uitzondering. Uiteindelijk heeft de DT&V geen andere oplossing dan ‘klinkeren’, oftewel: op straat zetten. Het risico bestaat is groot dat dezelfde personen na verloop van tijd wéér aangehouden worden, en wéér in een onvrijwillige asielprocedure terechtkomen. Hiermee is de categorie der ‘draaideurillegalen’ geschapen.

Informatie Alied Blom bij de actie Vluchten doe je uit bittere noodzaak. Vluchtelingen zijn geen criminelen. Georganiseerd  door Vrouwen Tegen Uitzetting VTU op 11 maart 2011 in het kader van Internationale Vrouwendag. VTU is een netwerk van Nederlandse vrouwen en vluchtelingen-vrouwen met en zonder verblijfsvergunning. Het netwerk zet zich in voor een goed asielbeleid en aandacht voor de positie van vrouwelijke vluchtelingen.

www.vrouwentegenuitzetting.nl  vtu@xs4all.nl   bankrekening 7814705