Al bijna 130.000 handtekeningen voor Kinderpardon

11 april 2012 Amersfoort 170e gemeente die zich achter het Kinderpardon schaart, met steun van CDA.

 
Tofik Dibi (GroenLinks)

Themamiddag gewortelde asielkinderen
27 februari 2012, Tweede Kamer, Den Haag.
Aanleiding:
Initiatiefwetsvoorstel om minderjarige vreemdelingen die langer dan acht jaar in Nederland zijn een verblijfsvergunning te geven en de petitie Kinderpardon.nu.

Kort verslag.
Aanwezig waren ongeveer 200 mensen: vluchtelingen met hun kinderen, asieladvocaten en vertegenwoordigers van allerlei organisaties die zich bezig houden met de asielproblematiek.

Diederik Samsom (PvdA) en Joël Voordewind (CU) waren er om het wetsvoorstel te presenteren, Tofik Dibi (Groen Links) gaf een toelichting op de actie Kinderpardon.nu. Voorzitter Anker (CU) leidde de discussies.

 
Het wetsvoorstel van PvdA en CU beoogt een verblijfsvergunning voor kinderen die:
- 8 jaar of meer in Nederland verblijven,
- vóór hun 21ste een beroep doen op de wet,
- in die 8 jaar steeds in procedure zijn geweest (dus niet illegaal zijn geweest),
- geen misbruik gemaakt hebben van de mogelijkheid procedures op te starten, en
- waarbij de lange wachttijd mede toe te schrijven is aan de Nederlandse overheid.
Op dit moment zijn er ongeveer 800 kinderen die hiervoor in aanmerking zouden kunnen komen.

Diederik Samsom presenteert de initiatiefwet en reageert op de kritiek van de Raad van State. Het eerste punt van kritiek van de Raad van State is dat het wetsvoorstel onnodig is, omdat de minister voor schrijnende gevallen gebruik kan maken van zijn discretionaire bevoegdheid. Maar dit houdt in, werpt Samsom tegen, dat je om elk kind moet gaan touwtrekken. Als de minister 800 keer moet gaan afwegen of hij de discretionaire bevoegdheid zal gebruiken of niet, dan gaat dat tegen de kinderen werken: hij kan dan niet anders dan de schrijnendste van de schrijnendste gevallen opzoeken. We moeten een wet hebben, waarin dit geregeld is.
Het tweede punt van de Raad van State betreft het feit dat het wetsvoorstel rechtsongelijkheid creëert, omdat er een ‘lus’ ontstaat: iemand die op grond van de ene regeling afgewezen is, kan via een andere regeling alsnog een verblijfsvergunning krijgen. Maar zo’n lus doet zich nu ook al heel vaak voor, stelt Samsom, bijvoorbeeld in het geval van Syriërs, die ondanks een negatieve beslissing niet uitgewezen worden omdat de situatie in Syrië zo onveilig is.
Het derde punt van de Raad van State betreft het feit dat het begrip ‘geworteld’ niet te definiëren is. Samsom geeft toe dat de termijn van 8 jaar gekozen is omdat je zo de meeste kans van slagen hebt, terwijl hij zelf liever een kortere termijn zou zien. Elke wet is ‘een juridisch en politiek gestold ideaal’.
Samsoms conclusie is dat de reactie van de Raad van State erg ‘juridisch’ is, zonder oog voor de maatschappelijke realiteit. PvdA en CU gaan gewoon door met het wetsvoorstel om zo kinderen de plek te geven in de asielwet waar ze recht op hebben. Samsom verwacht steun van het CDA, en heeft dan goede hoop dat het gaat lukken. De verwachting is dat het voorstel over een maand in behandeling genomen zal worden in de Tweede Kamer.
Tofik Dibi vertelt waarom GroenLinks begonnen is met de petitie Kinderpardon.nu, terwijl PvdA en CU toch ook al het wetsvoorstel ‘Gewortelde kinderen’ in voorbereiding hadden. De actie Kinderpardon.nu, stelde Dibi, is bedoeld om een brede beweging op gang te brengen door meer mensen in de gelegenheid te stellen zich uit te spreken over het lot van asielkinderen, en zo de druk op de politiek verder op te voeren. En de respons is aanzienlijk: 127.000 Nederlanders hebben de petitie getekend, 85 gemeentes hebben zich met een motie achter verbetering van de positie van kinderen in de asielprocedure gesteld, en in 44 van deze gemeentes stemde het CDA ook vóór. Er moeten nog meer handtekeningen komen, stelt Dibi, en hij gaat daarom door met zijn campagne.

De voorzitter start een forumdiscussie aan de hand van stelling: We mogen het als gemeenschap niet accepteren dat gewortelde kinderen worden uitgezet. Forumleden zijn Carla van Os (Defence for Children), Maartje Terpstra (asieladvocaat Alt), John van Tilborg (INLIA) en Diederik Samsom (PvdA). Er komen ook vragen uit de zaal.
Punten die naar voren komen:
- Van Os: Uitzetten, tot je dienst, maar dat is met deze kinderen kennelijk niet gelukt. Vandaar dat we er nu al 6 jaar voor strijden dat worteling een geaccepteerd begrip wordt.
- Vraag uit de zaal: waarom 8 jaar en niet korter? Samsom: liever korter, maar dat is politiek niet haalbaar. Van Os: Maar onderzoek heeft uitgewezen dat 8 jaar zeker te lang is. Na 5 jaar is er al een grote kans op beschadiging van het kind, als het naar een land met een totaal andere taal en een even onbekende cultuur gestuurd wordt.
- Van Tilborg: Als klein jongetje verhuisde hij met z’n familie naar België, ik vond dat vreselijk, en begrijp dus enigszins hoe de kinderen zich moeten voelen die uitgezet dreigen te worden. Kinderrechten moeten meer gewicht in de schaal leggen in de asielprocedure.
- Vraag uit de zaal: Ik ben een Roma, waar moet ik naartoe? Ik kom uit Kosovo, word heen en teruggestuurd, ben nergens welkom. Ik heb ook een kind, en zit nu in de GOL in Katwijk (GOL=Gezinsopvanglocatie, waar gezinnen voorbereid worden op hun vertrek). Van Os: Inderdaad, illegalen vallen buiten het wetsvoorstel, evenals mensen in een reguliere procedure en gezinsherenigers. De vraagsteller wordt uitgenodigd om na afloop van de presentatie zijn geval nader uiteen te zetten.
- Vraag uit de zaal: De asielprodecure is een tombola. De een krijgt een positieve beschikking, een ander, die in precies dezelfde situatie verkeert, wordt uitgezet. Terpstra: Als het echt een tombola was, dan zou ik dit vak niet blijven uitoefenen, maar helaas kan de beoordeling per IND-ambtenaar behoorlijk verschillen, en hetzelfde geldt voor de rechters. Zolang er geen effectieve controle is op de IND, ben je afhankelijk van de IND-ambtenaar die je treft.

Interview Tofik Dibi met 3 gewortelde kinderen die nu hun verblijfsvergunning hebben.
Dibi vraagt ze te vertellen over het moment dat ze te horen kregen dat hun aanvraag was toegekend. Ze konden het haast niet geloven – daarbij speelde mee dat het bij de één net 1 april was, en bij de ander 5 december. Dibi vraagt ze ook of ze zich schuldig voelen omdat zij wel mogen blijven, en zoveel andere kinderen niet. Ze zijn heel blij met alle steun van hun scholen, vrienden, advocaten, en ze hopen dat de andere kinderen ook mogen blijven. Eén van hen wil actie gaan voeren tegen Ter Apel: een verschrikkelijk oord met overal bewakers, geen huisdieren toegestaan, geen toegang tot internet, niets te doen. Dibi vraagt ze ook of ze zich verplicht voelen iets te gaan betekenen voor de Nederlandse samenleving. Ze willen gewoon doorgaan met hun leven en hun school afmaken.
Ze krijgen een applaus en een boek: De wereld van Sofie.
Jasper Kuipers (Vluchtelingenwerk: manager asiel). Hij ziet dagelijks hoe de kinderen lijden onder de dreiging van uitzetting naar een totaal vreemd land. Een herziening van de wet is beter dan een pardonregeling. Dat is immers een eenmalige gebeurtenis, en wat nodig is, is een structurele maatregel die die dreiging wegneemt. Hij pleit voor een opschortende werking van de asielprocedure voor ex-ama’s zolang dit wetsvoorstel in behandeling is: dat wil zeggen dat zij in die tijd niet uitgezet kunnen worden.
De voorzitter start een tweede forumdiscussie aan de hand van stelling Door deze wet kunnen gewortelde kinderen hun rechten afdwingen. Forumleden zijn Joël Voordewind (CU), Corrien Ullersma (advocaat Böhler), Ad de Graaf (fractievoorzitter CDA Woudrichem).
Punten die naar voren komen:
- Voordewind: CU wil de termijn liever op 5 jaar stellen.
- Vraag uit zaal: Vallen Dublin-claimanten hier ook weer buiten? Dublin-claimanten zijn uitgeprocedeerde asielzoekers die het land hebben verlaten, elders asiel hebben aangevraagd, op grond van het ‘Dublin-verdrag’ weer teruggestuurd zijn naar NL, en dan dus niet de 8 jaar hebben volgemaakt. Voordewind: Als het gezin eventjes het land verlaten heeft met de bedoeling elders asiel aan te vragen, en zich daar niet gevestigd heeft, valt het wel binnen het wetsvoorstel.
- Discussie naar aanleiding van een vraag uit de zaal over kinderen van gezinsherenigers en van ouders die een reguliere procedure hebben aangespannen. Die vallen buiten het wetsvoorstel omdat ze gedurende die 8 jaar niet ‘in het zicht van de overheid’ zijn geweest.
De voorzitter introduceert een laatste stelling: Een toelatingsgrond is veel beter dan de discretionaire bevoegdheid.
Punten die naar voren komen:
- Bij de afweging van de minister of hij gebruik zal maken van zijn discretionaire bevoegdheid is er een onwenselijke beïnvloeding van de politiek: Leers zou onder druk van het regeerakkoord minder geneigd zijn van die bevoegdheid gebruik te maken. Dan sluipt er een element van willekeur in deze regeling.
- Op een vraag uit de zaal: Ad de Graaf (CDA Woudrichem) en Tineke van Geenen (CDA Delft) gaan hun best doen om bij hun politieke vrienden te lobbyen voor dit wetsvoorstel, maar erkennen het verschil tussen lokale en landelijke politiek.
- Idem: Er zijn geen criteria voor het gebruik maken van de discretionaire bevoegdheid, de minister kan bij die beslissing niet anders dan zijn hart volgen.

Alied Blom en Ellen Santen.